faidonΓεια και χαρά και πάλι!
Το ξέρω άργησα λίγο να εμφανιστώ (μη μου εκνευρίζεστε) αλλά ας όψεται οι καθημερινές υποχρεώσεις που τρέχουν. Και λέγοντας υποχρεώσεις όπως υποσχέθηκα την τελευταία φορά θα πιάσουμε τον θέμα των υποχρεώσεων και τη συνάρτησή τους με τις προτεραιότητες.
Γνωρίζω ότι το θέμα από μόνο του είναι δύσκολο. Είναι θέμα χαρακτήρα, είναι θέμα προσωπικής νοοτροπίας, είναι κοινωνικό, είναι βιωματικό, είναι κληρονομικό και πολλά άλλα ωραία τέτοια.
Ωστόσο, πάνω κάτω οι περισσότεροι συγκλίνουν και οι αποφάσεις και οι πράξεις τους έχουν δημιουργήσει μια κανονικότητα ως σημείο αναφοράς. (Η ωριμότητά μου ξεχειλίζει, όλοι βλέπουμε ότι όσο μεγαλώνω η γραφή μου γίνεται πιο μεστή).
Σε αυτήν την κανονικότητα λοιπόν θέλω να σταθώ και να εκφράσω τη προσωπική μου άποψη, την οποία καλό θα ήταν να λάβετε σοβαρά υπόψιν και να ακολουθήσετε. Γνώμη μου.
Να υπενθυμίσω ότι:
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπωματική και έχει απόλυτη σχέση με την πραγματικότητα.
Να ξεκαθαρίσω για άλλη μια φορά ότι σε αυτήν τη λούπα πέφτουν οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου γονιών αλλά για ακόμη μια φορά θα τους δικαιολογήσω. Θες λίγο που το διαχειρίστηκαν κάπως πιο χαλαρά (όχι ότι ξέφυγαν εντελώς), θες λίγο που η κοινωνία δύσκολα σε κάνει να το αποβάλεις, τη γλίτωσαν και αυτή τη φορά.. Ειδάλλως θα ήμουν καταπέλτης, με ξέρετε..
Και αφού βάλαμε τα πράγματα στη θέση τους έχουμε και λέμε. Μάθατε ότι θα γίνετε γονείς, τέλεια! Όταν περάσει λοιπόν το πρώτο κύμα ενθουσιασμού, χαράς, συγκίνησης, και οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα συντροφεύει αυτό το γεγονός ακολουθούν ή μάλλον συνυπάρχουν ή μάλλον μερικές φορές υπερτερούν (όχι πάντα ευτυχώς) άλλα συναισθήματα που ουδεμία θέση έχουν σε αυτό το διάστημα.
ΠουΧου:
-Πήρατε κούνια;
-Όχι ακόμα μωρέ, έχουμε.
-ΤΙΙΙΙΙ;;; Και πότε περιμένετε μετά δε θα προλαβαίνετε!
Τιιι μας λες μωρε.. Ότι τι δηλαδή.. Όταν γεννηθώ ας πούμε θα βγάλω το χαρτί με τη checklist και θα αρχίσω να βάζω tick τι έχει υλοποιθεί! Αν μου πήραν κούνια.. στην οποία με το καλό θα πάω να κοιμηθώ μετά από έξι μήνες! Ότι δεν υπάρχει χρόνος μετά ας πούμε και όλα πρέπει να είναι έτοιμα πριν γεννηθώ.
Για να μην αναφέρω το καρότσι.. Η καταστροφή του Δράμαλη φαντάζει ευχάριστο διάλειμμα μπροστά σε αυτήν την ασυνέπεια.. Για αυτό είναι απαραίτητο να ξεχυθείς στην αγορά, να περάσεις σουβλάκι όλα τα μαγαζιά να αγοράσεις ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ.
Η κούνια και το καρότσι προφανώς είναι παραδείγματα διότι υπάρχει μια τεράστια γκάμα πραγμάτων για τα οποία πρέπει να φροντίσεις έτσι ώστε να είσαι έτοιμος. Ναι ναι για να είσαι έτοιμος.
Μήπως έχει διαστρεβλωθεί λίγο το νόημα του να είσαι έτοιμος..; Λέω εγώ τώρα..
Έτοιμος θα είσαι όταν έχεις μιλήσει με τον/την σύντροφό σου για αυτό που θα συμβεί και θα αλλάξει τη ζωή σου. Έτοιμος θα είσαι όταν έχεις φροντίσει να έχεις επιλέξει έναν ανθρώπινο γιατρό/μαία που θα σε καθοδηγεί όλο αυτό το διάστημα. Έτοιμος θα είσαι όταν δίνεις το χρόνο σου για να ενημερωθείς για το τι θα έρθει και να ξέρεις να το χειριστείς.
Αυτές είναι οι προτεραιότητες σου με πολύ λίγα λόγια.
Απεναντίας, υπάρχει ένα εμφανές άγχος προετοιμασίας όσο αφορά υλικά αντικείμενα που πρέπει να έχει προμηθευτεί ο μελλοντικός γονιός και διαδικασίες που πρέπει να έχει διεκπεραιώσει.
Μην αγχώνεστε για αυτά και μη σπαταλάτε ενέργεια για αυτά. Δώστε τη στη γυναίκα που μας κουβαλάει αυτό το διάστημα. Αρκετό άγχος έχει, δε χρειάζεται να επωμιστεί και άλλα.
Ρωτήστε την πρώτα πως νοιώθει, τι την προβληματίζει, τι φοβάται και μετά αν πήρε αλλαξιέρα και ζιπουνάκια. Αυτό ισχύει και για σας μελλοντικές μανούλες. Μη σας προβληματίζει αν θα προλάβετε να έχετε στην εντέλεια αυτό το περιβόητο παιδικό δωμάτιο. Δε θα έρθει η Τρόικα να το επιθεωρήσει. Και αυτή η φημισμένη βαλίτσα για το μαιευτήριο δεν είναι ότι πάτε και ταξίδι στη Χαβάη βρε παιδί μου. Αν κάτι δεν είναι μέσα θα πεταχτούμε να το πάρουμε.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν γυρνάει διακόπτης και ξαφνικά όλα αυτά εξαφανίζονται δια μαγείας. Ίσως όμως μπορούν να περάσουν σε δεύτερη μοίρα και να μην γίνονται προτεραιότητες. Είναι όντως κομμάτια που ενισχύουν τη χαρά για τον ερχομό αλλά δεν χρειάζεται να είναι πηγές άγχους.
Συμπληρώνουν αυτό το όμορφο ταξίδι και σε προετοιμάζουν για το ευτυχές συμβάν όμως σαν να έχει ξεχυλώσει κάπως και σαν να έχει εμπορευματοποιηθεί λιγάκι το θέμα. Από ότι έχω ακούσει παλιότερα ήταν κάπως πιο απλά τα πράγματα. Θα μου πεις τότε επικρατούσε και λιγότερο άγχος γενικότερα. Θα συμφωνήσω και όπως τόνισα και στην αρχή έχει γίνει είναι και λίγο κοινωνικό το ζήτημα.
Τέλοσπάντων, εγώ τα είπα για να μη λέτε μετά οτι δε τα είπα και δε τα είχατε ξανακούσει. Και για να κλείσω κάπου έδώ, ίσως κάποιοι γίνουν στη ζωή τους μια φορά γονείς και δε ξαναζήσουν αυτήν την εμπειρία. Οπότε όταν αναπολείτε αυτό το διάστημα θα ήταν όμορφο να συμβαίνει με ένα χαμόγελο και όχι με σκέψεις “Πω ρε φίλε τι τρέξιμο ήταν αυτό τότε, συνέχεια τρέχαμε”.
Υ.Γ.1 Σήμερα ήρθε η κούνια μου. Με κατασκευαστικό λάθος..από το εργοστάσιο..η αλήθεια είναι ότι έγινα έξαλλος..μετά από 5 λεπτά ηρέμησα βέβαια. Οπότε αφού τα κατάφερα εγώ που είμαι ευέξαπτος όλοι μπορείτε να μην αγχωθείτε για τέτοιες “λεπτομέρειες”.
